Coś

Szczerość. Możnaby rzec: cholernie praktyczna rzecz. Ale nie chce mi się już o niej szerzej pisać. Ganianie przez las po nieznanym szlaku męczy.
Jak ktoś lubi punka albo jakąś mocniejszą muzę to wpadajcie na radyjko, które mam w linkach (ulicznik). Reklamuję, bo znajomy puszcza kul kawałki i czytał przed chwilą moje bezsensowne pozdrowienia. Sympatycznie mi.
Kuba, przez Ciebie widzę autokary! Jak siedzę na tej górce, gdzie jest pomnik Hasiora, to co chwilę jakieś fajne jeżdżą...
A Ciebie, Bratnia Duszo, pozdrawiam gorąco :)

Pisać i pisać byle co, aż umęczę ostatniego komentującego?!